خدا

هر وقت دلم برای پروردگارم تنگ میشه با خودم میگم : چرا خدا موبایل نداره تا بهش مسیج بزنم یا حداقل کاش آی دی داشت تا براش آف بزارم و گاهی هم قرار بزاریم و با هم آن بشیم. اصلا اینا نه !! کاش میشد تلفنی باهاش حرف بزنم و از آرزوم ، اهدافم ، از دلتنگی هام و از زندگیم براش بگم. اون وقت باهام همدردی می کرد و آرومم می کرد و دیگه هیچ غم و غصه ای تو دلم جا نداشت.....

وقتی که تو جاده های ذهنم جلو تر میرم یک دفعه به خودم میام و می بینم افکار بچگانه ای داره میدون مغزمو دور میزنه و قصد داره وارد ورود ممنوع بشه !! چرا که میدونم خدا جونم همه جا هست ، اطمینان دارم که از رگ گردن بهم نزدیکتره. چون بارها و بارها وجود جاویدش رو با تمام وجود حس کرده ام .

خدایا منو ببخش! دلتنگی های بیش از حد منو وادار به این افکار کرد به خاطرشون شرمنده ام قول میدم بیشتر باورت کنم تا دیگه .... کمکم کن، باشه؟؟؟؟

شنبه 7 آذر 1388 - 7:04:23 PM