قسم

به مهر تو ای ماه زیبا قسم
به چهر تو ای مهر رخشا قسم

به آن سینه ی همچو صبح بهار
به آن زلف چون شام یلدا قسم

به آن شکرین خنده ی نوشبار
به آن دیدگان فریبا قسم

به آهی که از سینه ای سوخته
کشد شعله تا عرش اعلا قسم

به آن دردمندی که نومید وار
فرو بسته چشم از مداوا قسم

به گم کرده راهی که از کاروان
جدا مانده افتاده از پا قسم

به خونین جگر لاله ی داغدار
که بنشسته تنها به صحرا قسم

به موجی که از دست ساحل مدام
خورد سیلی بی محابا قسم

به مهر و به ماه و به چرخ و فلک
به کوه و به دشت و به دریا قسم

به جانهای از عاشقی بی قرار
به دلهای عشاق شیدا قسم

به آن ناله هایی که پر می کشد
به سوی خدا نیمه شبها قسم

به دلدادگان پریشان چو من
که در کودکی گشته رسوا قسم

به عمری که در آرزویت گذشت
به دیروز و امروز و فردا قسم

به آیین طنازی و دلبری
به شیرین، به لیلا ، به عذرا قسم

به پرهیز و تقوی به زهد و دروغ
به ساغر، به مینا، به صهبا قسم

به میخانه و مسجد و خانقاه
به دیر و کنشت و کلیسا قسم

به حور و پریزادو جن و ملک
به جنت ، به آدم ، به حوا قسم

به آن پرتو آتش ایزدی
که تابید بر طور سینا قسم

به هر دین که داری و هر مذهبی
به یحیا به موسی به عیسی قسم

که عشقت ز دل رفتنی نیست نیست
به ذات خداوند یکتا قسم