امتیازات پوینت برای شما این کاربرد را دارند که میتوانید با پوینت خودتان وقتی به مقدار معینی برسد اشتراک ویژه خریداری نمایید
امتیازات لول برای شما این کاربرد را دارند که هرچه لول شما بالاتر باشد، افراد با ارسال پیام یا کارت یا افزودن شما به لیست دوستانشان امتیاز بیشتری دریافت میکنند
امتیازات لیدر بورد برای شما این کاربرد را دارند در جدول 100 کاربر برتر سایت قرار میگیرد و در صورتی که امتیاز شما بالاتر باشد در صفحه اول سایت در جدول 10 کاربر برتر سایت نمایش داده خواهید شد
اعتبار گوهر که هر روز به ازای ورود به گوهردشت به شما داده میشود در صفحه اطلاعات بازی قابل تبدیل به پوینت، لول و لیدر برد است
چشماتو ببند
یه آسمون پر از ستاره رو تصور کن
ستاره هائی که تو سیاهی شب برق میزنن
برقشون چشماتو نوازش میکنه
دلت غنج میره که دستتو دراز کنی
و
بزرگترین و پر نورترینشونو بگیری
که مال خودت باشه
که سنجاقش کنی به لباست
درست رو قلبت
که گرمت کنه
که امیدوارت کنه
شوق رفتن تو پاهات بزاره
و
نیازه داشتن رو تو دستات
حالا تموم اون ستاره ها رو از آسمون خیالت پاک کن
یخ کردی... نه؟
وحشتناکه ... نه؟
باور کن که زندگی ما آدما بدون ستاره های آرزو همینقدر تهی و وحشتناک میشه
کی میدونه آرزو چیه؟
کی اونها رو تو دل ما آدما میکاره؟
کدوم دست مهربونه که آبشون میده؟
ما با آرزوهامون متولد میشیم
با اونا بزرگ میشیم
از آرزوهامونه که میشه فهمید چقدر شادیم ... چقدر غمگین
میشه پی برد چقدر به نبض زندگی نزدیکیم... چقدر دور
بچه که بودیم وقتی چیزی برامون آرزو میشد
پا به زمین میکوبیدیم
لب به غذا نمیزدیم
پافشاری میکردیم
اونقدر سماجت میکردیم تا بدستش میاوردیم
اگرم نمیشد
حد اقل قولشو از بزرگترا میگرفتیم
اونوقت شبا غرق میشدیم تو رویای داشتنش
هر روز صبح قبل از صبحانه
بعد از صبحانه
ساعتی شصت دفعه
از بزرگترا سراغ آرزومونو میگرفتیم
حالا چی؟
چه بلائی سر اون بچه بازیگوش تو دلمون آوردیم؟
انگار گمش کردیم
فراموشش کردیم
شایدم جرات آرزو کردن و داشتن بهترین چیزها رو از دست دادیم
یا ترس نرسیدن ؛ شوق رفتن رو ازمون گرفته؟
خودمونو زدیم به کوچه علی چپ که : ای بابا ... ما کجا و این کجا
تسلیم شدیم؟
تسلیم ترس؟... ناامیدی؟
آخرین آرزوئی که داشتی چی بود؟
یادت رفته؟ نترس... سعی کن بهش فکر کنی
اگه آرزوها نبودن
تا یه غمی تو خونه دلت سرک میکشید
تا حسرت از دست دادن عزیزی میومد سراغت
زندگی برات میشد ایستگاه آخر
میرسیدی ته خط
اما فراموش کردن مصیبت و بلا شاهکار زندگیه
یه وقتائی درست وسط یه پوچی و نا امیدی محض
خوردن یه بستنی چوبی ... حتی اگه مگنوم نباشه و یه بستنی کیم ساده باشه
حالتو جا میاره
انگاری یه دستی میزنه پسه گردنتو بهت میگه : پاشو را بیوفت ... دنیا که به آخر نرسیده که
چی شد؟ یادت اومد؟
آرزوهاتو میگم
بسه بابا ... به اندازه کافی تو گنجه دلت خاک خوردن
درشون بیار
با دستای گرمت گرد و غبارشون رو پاک کن
از کجا معلوم؟
شاید وقتی روشون دست کشیدی
غول آرزوها بهت گفت:
فرمانبردارم
56721 بازدید
30 بازدید امروز
0 بازدید دیروز
47 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian
.gif)
Please wait 
Rss Feed